sobota, 9 października 2010

Czy rzeczy czynią nas lepszymi?

"Chciwość jest dobra" - mówił Simon Gekko grany przez Michaela Douglasa w filmie "Wall Street" Oliviera Stone'a.

Czy kogoś przekonał poza sobą samym?

Maklerzy giełdowi, pracownicy banków oraz funduszy inwestycyjnych, chwytają się karkołomnych sposobów, by skłonić nas do powierzenia im naszych pieniędzy lub - odwrotnie - wcisnąć nam swoje, a częściej nieswoje, tylko powierzone przez kogoś trzeciego.

Czy to nie im i ich przewrotnym sztuczkom zawdzięczamy miniony i obecny kryzys, który tylu ludzi sprowadził do roli byłych właścicieli nieruchomości?

Chciwość prowadzi do nieszczęścia - to wiemy intuicyjnie, ale wzdragamy się, by zaakceptować w naszym życiu i kiedy ktoś nam mówi, że możemy sobie pozwolić na kredyt, na który nas w rzeczywistości nie stać - czemu mielibyśmy mu nie uwierzyć?

Mieć więcej, to łechce nasze ego, daje nam adrenalinowego kopa, jest niczym czekoladka w ustach.

Życie ponad stan, wiara w magiczną rolę banków, ale przede wszystkim zwykła ludzka naiwność i ufanie, że wzrost będzie wieczny przyczyniły się walnie do ogłoszenia kolejnego kryzysu.

U nas go w zasadzie nie doświadczyliśmy tak bardzo, jak gdzie indziej, ale i tu nie brakuje emerytek, które brały wciskane im kredyty i kredyty na spłatę kredytów, ludzi, którzy mają kłopot z kredytami na mieszkanie czy dom, który kupili lub zaczęli budować w lepszych czasach. Rykoszetem dostało wielu: zwalnia się w korporacjach, gdzie się da tną koszty. Już nawet pracownicy państwowych instytucji, jak choćby nauczyciele nie znają dnia ani godziny.

Kiedy słucham w radio audycji ekonomicznych, zawsze zadaję sobie jedno pytanie: Czy wzrost może trwać wiecznie?

Jakoś nigdy nie słychać, że tak w ekonomii, jak w przyrodzie, jest to niemożliwe.

Dorośli ludzie biadają, że wzrost jest tylko na poziomie jednego czy dwóch procent, a powinien być sześciu.
Dlaczego nie sześćdziesięciu?

Czy naprawdę mamy kreować wzrost ekonomiczny wciaż kupując nowe rzeczy, które często nie są nam do niczego potrzebne? Tylko dlatego, że ktoś je wyprodukował?

Handel coraz bardziej manipuluje klientem, coraz mniej dostarcza mu dóbr potrzebnych do życia.
Kiedy patrzę na góry śmieci, które codziennie lądują u nas w pojemniku, przeszywa mnie dreszcz, a uważam się za świadomą klientkę.

Czy jestem świadoma?

Wątpię.

Mam za dużo płaszczy, sukienek, butów, torebek, ozdób, okularów, pasków. Za dużo naczyń i pościeli. Za dużo kosmetyków, durnostojek. Dom już pęka w szwach.

Czy tego wszystkiego rzeczywiście potrzebuję?

Nie.

Ale miły był moment, kiedy stawały się moje. Czułam się wtedy kimś lepszym. To uczucie szybko minęło, bo rzeczy nie czynią nas lepszymi.

Nie usłyszycie tego w mediach, możecie to poczuć podczas porządków.

Po co mi to wszystko? - Warto sobie czasem zadać takie pytanie.

Rzekłam.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz