Moje życie w wersji beta

Moje życie w wersji beta rozpoczęlo się jakieś dwa lata temu.

Jeśli nie ma cię w Wikipedii, to znak, że nie istniejesz.

Wtedy właśnie wikipedysta o nicku - jeśli dobrze pamiętam - Robrojek, co brzmiało zachęcajaco, bo wskazywało na wrażliwego czytelnika "Jeżycjady", tchnął życie w nieistniejące wcześniej hasło, które przypadkiem brzmiało dokładnie tak, jak ja się nazywam.

Na początku było więc słowo. A raczej szereg słów, o których za chwilę.

Słowo jednak, choć można przy jego pomocy tworzyć obrazy, podobno jest znacznie mniej warte od obrazu. Tak przynajmniej uważają mężczyźni.

Mój profil zapragnął się więc wzbogacić o zdjęcie.

Nie jestem nadzwyczaj biegła w tych sztuczkach, zresztą dlaczegóżbym miała grzebać w cudzym tekście, nawet jeśliby dotyczył mnie osobiście? Po krótkich poszukiwaniach w tajnym brzuchu wikipedii, miałam już numer mojego dobroczyńcy, pod którym logował się na jednym z komunikatorów. Kiedy go tam zobaczyłam, przedstawiłam się i grzecznie poprosiłam, aby był łaskaw dodać do profilu zdjęcie.

I tu zdziwienie: mój stwórca przestraszył się, kontaktu ze swym własnym dziełem, stworzoną przez siebie
osobowością beta, jakby doń przemówił duch albo pomnik.
Czym prędzej czmychnął w czeluście internetu i tyle go widzieli.

Robrojek czmychnął, ale jego dzieło trwa. Trwa i przynosi nieoczekiwane owoce.

Przypomniało mi się to niedawno, kiedy publicznie zapytano mnie o moje związki z komunikacją autobusową, które Robrojek utrwalił na wieczność.
Który to już raz muszę się tłumaczyć z żartobliwego cv, stworzonego na potrzeby promocji jednej z książek?
Ten żart, spetryfikowany, niczym gałązka paproci w węglu albo mucha w bursztynie, osadzony w poważnym kontekście Wikipedii, wisi tam sobie ku radości ludzi z poczuciem humoru.

Robrojek z całą powagą napisał: "specjalistka w zakresie komunikacji autobusowej".

Mam więc w moim życiu beta piąty zawód: logistyka.

Dzięki Robrojku! Przyda się na gorsze czasy!