Dura lex, sed lex, czyli władza zawsze górą...

Jestem z gruntu państwowcem. To niełatwe w kraju, gdzie każdy wie lepiej. Bo ja oczywiście też wiem lepiej. Ale naprawdę byłoby mi lżej, gdyby moje państwo zasługiwało na nieco więcej szacunku.

Kto jest państwem? My, naród? Tak, w zasadzie, ale wszak państwo to przede wszystkim urzędnicy. Ta rozrastająca się kilkudziesięciotysięczna armia ludzi, którzy mają pilnować, aby państwo miało z czego dopłacać do emerytur naszych rodziców, naszego psującego się zdrowia, miało środki by jak najlepiej kształcić nasze dzieci. Ja to rozumiem i popieram, choć leczę się prywatnie, na godną emeryturę od dawna oszczędzam, a dzieci kształciłam za pieniądze (od studiów).  

Chciałabym jednak mieć choćby słabe przekonanie, że młyny państwa nie marnują pieniędzy, że nie zniechęcają ludzi do przedsiębiorczości, że, wreszcie, nie robią pospolitych głupstw. 

Fiskus może się bronić, że głupstwa robią posłowie, tworząc prawo, zgoda. Ale kto broni naczelnikom Urzędów Skarbowych być ludźmi światłymi?

Czytam w gazecie, że jedna ze spółdzielni mieszkaniowych wystosowała do skarbówki pytanie, czy zainstalowanie podzielników ciepła w lokalach jej członków należy ująć w PIT. Dowiedziała się, że tak, bo podzielniki poprawiają jakość mieszkania, przyczyniając się do wzrostu jego wartości, a zatem członek spółdzielni powinien zapłacić podatek od wzbogacenia. Nieważne, że być może nigdy się ze swojego mieszkania nie wyprowadzi, mobilność w naszym kraju nie jest wszak zbyt duża.

Płać emerycie za to, że sobie za swój fundusz remontowy rękoma zarządu spółdzielni zafundowałeś luksus. Już cię ZUS nie rozliczy, bo będziesz miał dodatkowe dochody, których na oczy nie zobaczyłeś, bo przecież zainstalowanie podzielników dla wielu równa się wyższym opłatom za ciepło. Zafundowałeś sobie luksus, to dopłacisz jeszcze do księgowej. 

Tako rzecze naczelnik urzędu. Podatek się należy.  

Zresztą jak wyliczyć podniesienie się wartości mieszkania, skoro wiadomo, że cena metra zależy przede wszystkim od sytuacji rynkowej. To tak, jakby ktoś tuż przed sprzedażą samochodu robił generalny remont silnika. Nawet ja, niezbyt biegła w motoryzacji, wiem że to bzdura, bo każdy spojrzy przede wszystkim na rocznik wozu.

Dziś po raz kolejny przetarłam okulary ze zdumienia, bo któraś skarbówka uznała, że oddanie przez rodziców dziecka na utrzymanie państwa, to dochód! Od tego powinni zapłacić podatek! 

Naprawdę ktoś tak idiotycznie zarządził?! Przecież nikt nigdy tego podatku nie zobaczy! Ci ludzie są w nędzy! Nie oddaje się dziecka państwu na wychowanie z powodu oszczędności! 

Jak te oszczędności zostaną obliczone? Jaką średnią przyjąć? Ile kosztuje wychowanie dziecka dziennie? 

Nasze państwo jest głupie i nielitościwe. Niestety większość z nas ma takie odczucie. 

Miasta, chcąc poprawić sytuację rodzin wielodzietnych, fundują im karnety na basen czy komunikację miejską. Czy te rodziny będą mogły skorzystać z owego dobrodziejstwa, jeśli przyjdzie im do owego luksusu dopłacać? 

We wrześniu głośna była sprawa rencistki, która sfotografowana przez fotoradar dostała trzystuzłotowy mandat. Nie prowadzę samochodu, ale słyszę, że ludzie takich mandatów nagminnie nie płacą. Ta pani chciała zapłacić, prosiła tylko o rozłożenie należności na raty. Dostała od Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego długie (liczące sześć stron!) pismo, że państwa nie stać na pomoc społeczną!

Tu cytat z pisma do rencistki:

"Główny Inspektorat Transportu Drogowego wyjaśnia, że interes publiczny należy rozumieć jako potrzebę zapewnienia maksymalnych środków po stronie dochodów w budżecie państwa, ale również jako ograniczenie jego ewentualnych wydatków, np. na zasiłki dla bezrobotnych czy pomoc społeczną."

(źródło: Gazeta Stołeczna z 9 września 2013)

I ja z moich podatków utrzymuję takiego urzędnika?!

To on i jemu podobni zniechęcają nas do państwa, które nie tylko nie jest racjonalne w wydatkach, nie tylko nie potrafi się samoograniczać, ale jest nieludzkie i zwyczajnie głupie!   

Nie dziwmy się zatem, że za nasze podatki kształcimy przyszłych emigrantów. Wyjadą tam, gdzie władza nie zawsze musi mieć rację i gdzie "dura lex" nie znaczy "durne prawo".

Dixi.